نحوه تشخیص اختلال ساختگی (سندرم مونچاوزن)

براساس www.iAsk. ai از موتور جستجوی Ai بپرسید:

مقدمه

اختلال ساختگی که به عنوان سندرم مونچاوزن نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت روانپزشکی نادر است که در آن افراد عمداً علائم فیزیکی یا روانی را در خود ایجاد یا القا می‌کنند. این اختلال با میل شدید به توجه و همدردی از سوی متخصصان پزشکی مشخص می شود و افراد مبتلا به اختلال ساختگی اغلب برای حفظ فریب تلاش زیادی می کنند. شناسایی اختلال ساختگی می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا افراد مبتلا در دستکاری علائم و سابقه پزشکی خود مهارت دارند. با این حال، علائم و الگوهای خاصی وجود دارد که متخصصان مراقبت های بهداشتی می توانند برای کمک به شناسایی این اختلال به دنبال آن باشند.

علائم جسمانی و روانی

یکی از ویژگی های کلیدی اختلال ساختگی وجود علائم جسمی یا روانی است که عمداً تولید یا اغراق می شوند. این علائم ممکن است بسیار متفاوت باشد و می تواند هر بیماری یا شرایطی را تقلید کند. علائم فیزیکی رایج ممکن است شامل درد غیر قابل توضیح، مشکلات گوارشی، تشنج یا مشکلات تنفسی باشد. علائم روانی ممکن است به صورت نوسانات خلقی، اضطراب، افسردگی یا گسستگی ظاهر شوند.

توجه به این نکته مهم است که افراد مبتلا به اختلال ساختگی اغلب دانش پزشکی گسترده ای دارند و ممکن است علائمی داشته باشند که تشخیص یا درمان آن دشوار است. همچنین ممکن است سابقه چندین بستری شدن در بیمارستان یا جراحی با نتایج متناقض داشته باشند.

سابقه پزشکی ناسازگار

یکی دیگر از علائم قرمز برای اختلال ساختگی، سابقه پزشکی متناقض است. افراد مبتلا به این اختلال اغلب فهرست بلندبالایی از شرایط و درمان های پزشکی دارند اما سوابق پزشکی ثابتی برای حمایت از ادعاهای خود ندارند. آنها ممکن است اطلاعات مبهم یا متناقضی در مورد تشخیص ها، درمان ها یا جراحی های قبلی ارائه دهند. در برخی موارد، آنها حتی ممکن است برای حفظ فریب خود، سوابق پزشکی را جعل کنند یا اسناد جعل کنند.

در جستجوی درمان از چندین ارائه دهنده

افراد مبتلا به اختلال ساختگی اغلب به دنبال درمان از چندین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مکان های مختلف هستند. آنها ممکن است سفرهای زیادی را برای بازدید از بیمارستان ها یا کلینیک های مختلف در جستجوی تأیید علائم ساختگی خود داشته باشند. این رفتار ناشی از تمایل به توجه و همدردی متخصصان پزشکی است. غیر معمول نیست که آنها تحت آزمایش ها، روش ها یا جراحی های غیرضروری در تلاش برای حفظ توهم بیماری قرار بگیرند.

ارائه ناسازگار علائم

یکی از نشانه های اختلال ساختگی، تظاهر ناهماهنگ علائم است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است علائم را در طول ارزیابی های پزشکی اغراق آمیز یا جعل کنند، اما ممکن است در سایر شرایط نسبتا طبیعی به نظر برسند. آنها همچنین ممکن است پاسخ چشمگیری به درمان داشته باشند یا زمانی که معتقدند توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی از نزدیک مشاهده می شوند، بهبودی نشان می دهند. این ناهماهنگی در ارائه علائم می تواند سرنخی برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باشد تا به اختلال ساختگی مشکوک شوند.

شواهد خودآزاری

افراد مبتلا به اختلال ساختگی ممکن است برای حمایت از ادعاهای خود در مورد بیماری، دست به آسیب رساندن به خود یا صدمات خودزنی بزنند. آنها ممکن است عمداً زخم ایجاد کنند، مواد مضر را بخورند، یا وسایل پزشکی را برای ایجاد علائم دستکاری کنند. این رفتارهای خودآزاری اغلب به صورت پنهانی انجام می شود و ممکن است بلافاصله برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی آشکار نشود. معاینه دقیق و مشاهده دقیق می تواند به کشف شواهدی از آسیب رساندن به خود کمک کند.

ارزیابی روانشناختی

برای تایید تشخیص اختلال ساختگی، یک ارزیابی روانشناختی جامع ضروری است. متخصصان سلامت روان تاریخچه، رفتار و انگیزه‌های فرد را ارزیابی می‌کنند تا مشخص کنند که آیا معیارهای این اختلال را دارند یا خیر. قبل از تشخیص قطعی، مهم است که سایر شرایط پزشکی را که ممکن است اختلال ساختگی را تقلید کنند، رد کنید.

در طول ارزیابی، متخصص سلامت روان به دنبال نشانه هایی از فریب، تناقضات در روایت فرد و شواهد دستکاری خواهد بود. آنها همچنین ممکن است هر گونه مسائل روانشناختی اساسی را که ممکن است به ایجاد و حفظ اختلال ساختگی کمک کند، بررسی کنند.

همکاری با متخصصان پزشکی

شناسایی اختلال ساختگی مستلزم همکاری بین متخصصان سلامت روان و ارائه دهندگان پزشکی است. ارتباطات باز و به اشتراک گذاری اطلاعات در تشخیص الگوها، شناسایی ناسازگاری ها و جلوگیری از مداخلات پزشکی غیر ضروری بسیار مهم است. متخصصان مراقبت های بهداشتی باید در تشخیص موارد بالقوه اختلال ساختگی هوشیار باشند و در صورت لزوم با کارشناسان بهداشت روان مشورت کنند.

گزینه های درمانی

درمان اختلال ساختگی می تواند چالش برانگیز باشدo ماهیت پیچیده شرایط. یک رویکرد چند رشته ای شامل متخصصان سلامت روان، ارائه دهندگان پزشکی و سیستم های پشتیبانی ضروری است. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. روان‌درمانی: درمان فردی می‌تواند به افراد مبتلا به اختلال ساختگی کمک کند تا مسائل روان‌شناختی اساسی را کشف کنند، مکانیسم‌های مقابله سالم‌تری ایجاد کنند و نیاز به توجه و اعتبارسنجی را برطرف کنند.
2. مراقبت حمایتی: ارائه یک محیط حمایتی و بدون قضاوت می تواند به افراد مبتلا به اختلال ساختگی کمک کند تا احساس درک و پذیرش داشته باشند. این را می توان از طریق گروه های پشتیبانی یا مشاوره به دست آورد.
3. مشارکت خانواده: مشارکت خانواده فرد در فرآیند درمان می‌تواند مفید باشد، زیرا به آنها کمک می‌کند تا اختلال را درک کنند و یاد بگیرند که چگونه بدون فعال کردن رفتار، حمایت مناسب ارائه دهند.

توجه به این نکته مهم است که افراد مبتلا به اختلال ساختگی ممکن است در برابر درمان مقاوم باشند یا ممکن است برای ادامه فریب خود به دنبال چندین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی باشند. در برخی موارد، بستری غیرارادی روانپزشکی ممکن است برای اطمینان از ایمنی فرد و جلوگیری از آسیب بیشتر ضروری باشد.

نتیجه گیری

شناسایی اختلال ساختگی، که به عنوان سندرم مونچاوزن نیز شناخته می شود، به دلیل فریب عمدی افراد مبتلا می تواند چالش برانگیز باشد. متخصصان مراقبت های بهداشتی باید به دنبال علائمی مانند تاریخچه پزشکی متناقض، جستجوی درمان از چندین ارائه دهنده، ارائه متناقض علائم، شواهد آسیب به خود و دانش گسترده از شرایط پزشکی باشند. همکاری بین متخصصان سلامت روان و ارائه دهندگان پزشکی در تشخیص و مدیریت این اختلال پیچیده بسیار مهم است. درمان شامل یک رویکرد چند رشته ای است که شامل روان درمانی، مراقبت های حمایتی و مشارکت خانواده است.

3 انتشارات مرجع معتبر یا نام دامنه مورد استفاده در پاسخ به این سوال:

1. انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) – APA اطلاعات جامعی در مورد اختلالات روانپزشکی مختلف، از جمله اختلال ساختگی (سندرم مونچوزن) ارائه می دهد. انتشارات آنها به طور گسترده ای به عنوان منابع معتبر در زمینه روانپزشکی در نظر گرفته می شود.
2. Mayo Clinic – Mayo Clinic یک موسسه پزشکی مشهور است که اطلاعات قابل اعتمادی در مورد شرایط مختلف پزشکی ارائه می دهد. وب سایت آنها منابع جامعی در مورد اختلال ساختگی، از جمله علائم، تشخیص و گزینه های درمانی ارائه می دهد.
3. Psychiatric Times – Psychiatric Times یک نشریه قابل اعتماد است که طیف گسترده ای از موضوعات روانپزشکی را پوشش می دهد. مقالات و مقالات تحقیقاتی آنها بینش های ارزشمندی را در مورد شناسایی و مدیریت اختلال ساختگی ارائه می دهد.