چگونه کودکان را از فحش دادن منع کنیم: 12 نکته گام 18

چگونه کودکان را از فحش دادن منع کنیم: 12 نکته مرحله 18

فحش دادن یک رفتار رایج است که کودکان ممکن است از اطرافیان خود، از جمله همسالان، رسانه ها و حتی بزرگسالان، آن را دریافت کنند. در حالی که آزمودن زبان برای کودکان طبیعی است، فحش دادن بیش از حد یا نامناسب می تواند برای والدین نگران کننده باشد. آموزش مهارت های زبانی مناسب به کودکان و کمک به آنها برای درک تأثیر کلماتشان در مهار این رفتار ضروری است. در اینجا 12 مرحله و 18 نکته برای جلوگیری از فحاشی کودکان به شما کمک می کند:

1. یک مثال خوب بگذارید: کودکان اغلب رفتاری را که در بزرگسالان مشاهده می کنند تقلید می کنند. بنابراین، الگوبرداری از زبان مناسب و خودداری از به کار بردن کلمات دشنام بسیار مهم است.

2. نظارت بر رسانه: مراقب محتوای رسانه‌ای که فرزندتان در معرض آن قرار می‌گیرد، باشید، از جمله فیلم‌ها، نمایش‌های تلویزیونی، موسیقی و بازی‌های ویدیویی. قرار گرفتن آنها در معرض زبان صریح یا ناسزا را محدود کنید.

3. معنا را توضیح دهید: به کودک خود کمک کنید تا معنای کلمات دشنام را بدون استفاده مستقیم از آنها بفهمد. توضیح دهید که این کلمات بی احترامی یا توهین آمیز تلقی می شوند و برای استفاده مناسب نیستند.

4. ارتباط بازرا تشویق کنید: محیطی ایجاد کنید که فرزندتان در آن احساس راحتی کند که در مورد احساسات و ناامیدی خود بدون توسل به فحش دادن صحبت کند. آنها را تشویق کنید تا به جای تکیه بر زبان نامناسب، خود را به صورت کلامی بیان کنند.

5. آموزش عبارات جایگزین: عبارات یا عبارات جایگزینی را به کودک خود ارائه دهید که در صورت احساس عصبانیت یا ناامیدی می تواند از آنها استفاده کند. راه های سازنده ای را به آنها آموزش دهید تا با احساسات خود ارتباط برقرار کنند.

6. رفتار خوبرا تحسین کنید: زمانی که فرزندتان تصمیم می گیرد در موقعیت های چالش برانگیز از کلمات ناسزا استفاده نکند، آن را بشناسید و تحسین کنید. تقویت مثبت می تواند ابزار قدرتمندی در شکل دادن به رفتار آنها باشد.

7. تعیین مرزهای واضح: قوانین واضحی را در مورد استفاده از زبان در خانواده خود وضع کنید. اعلام کنید که فحش دادن قابل قبول نیست و عواقب نقض این قانون را مشخص کنید.

8. نشانی محرک ها: موقعیت ها یا محرک هایی را که ممکن است فرزندتان را به فحاشی سوق دهد شناسایی کنید و به او کمک کنید تا استراتژی هایی برای مقابله موثر با این محرک ها ایجاد کند. آنها را تشویق کنید که به دنبال راه های جایگزین برای ابراز احساسات خود باشند.

9. همدلیرا تشویق کنید: به کودک خود بیاموزید که هنگام استفاده از زبان، احساسات دیگران را در نظر بگیرد. توضیح دهید که چگونه فحش دادن می تواند به دیگران صدمه بزند یا توهین کند و همدلی و درک را تقویت کند.

10. درباره پیامدهابحث کنید: به فرزندتان کمک کنید تا عواقب بالقوه استفاده از زبان نامناسب را هم در روابط شخصی و هم در جامعه درک کند. بحث کنید که چگونه فحش دادن می تواند بر شهرت و فرصت های آینده آنها تأثیر بگذارد.

11. راه های خروجی سالم فراهم کنید: کودک خود را در فعالیت هایی درگیر کنید که به او اجازه می دهد استرس یا ناامیدی را به شیوه ای سالم رها کند. ورزش، هنر، نوشتن یا سایر سرگرمی‌هایی را که خروجی احساسات را فراهم می‌کنند، تشویق کنید.

12. در صورت نیاز به دنبال کمک حرفه ای باشید: اگر علیرغم تلاش شما، فحش دادن فرزندتان ادامه پیدا کرد، ممکن است با یک روانشناس یا درمانگر کودک مشورت کنید که بتواند راهنمایی و پشتیبانی تخصصی ارائه دهد.

علاوه بر این مراحل، در اینجا چند نکته اضافی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

1. ثابت باشید: هنگام پرداختن به رفتار فحش دادن، ثبات کلیدی است. قوانین را به طور مداوم اجرا کنید و در صورت لزوم عواقب را دنبال کنید.
2. درباره هنجارهای اجتماعی آموزش دهید: به فرزند خود در مورد انتظارات اجتماعی در مورد استفاده از زبان و اهمیت ارتباط محترمانه آموزش دهید.
3. تعمل در خود را تشویق کنید: به کودک خود کمک کنید تا در مورد رفتار خود و تأثیر آن بر دیگران فکر کند. آنها را تشویق کنید قبل از صحبت کردن فکر کنند و عواقب سخنانشان را در نظر بگیرند.
4. یک فحش بسازید: یک سیستم سوگند را اجرا کنید که در آن فرزند شما هر بار که از یک کلمه فحش استفاده می کند مقدار کمی پول کمک می کند. این می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کند و به آنها کمک کند تا از انتخاب های زبان خود بیشتر آگاه شوند.
5. از شوخ طبعی استفاده کنید: شوخ طبعی سبک می تواند روشی موثر برای رسیدگی به رفتار فحش دادن بدون تنبیه بیش از حد باشد. جوک بسازید یا جایگزین های خنده دار برای فحش دادن بسازید که فرزندتان بتواند به جای آن از آنها استفاده کند.
6. آموزش مهارت های حل تعارض: فحش دادن اغلب ناشی از ناامیدی یا عصبانیت در هنگام درگیری است. به کودک خود مهارت های حل تعارض سالم مانند گوش دادن فعال، سازش و حل مسئله را آموزش دهید.
7. تأثیر مثبت همسالان را تشویق کنید: کودک خود را با دوستانی که از زبان مناسب استفاده می‌کنند محاصره کنید. تأثیر مثبت همتایان می تواند به تقویت رفتار مطلوب کمک کند.
8. آرام و خونسرد بمانید: واکنش شدید به فحش دادن فرزندتان ممکن است ناخواسته این رفتار را تقویت کند. هنگام پرداختن به موضوع آرام و خونسرد باشید و بر اهمیت ارتباط محترمانه تأکید کنید.
9. مکانی امن برای بیان فراهم کنید: اطمینان حاصل کنید که فرزندتان در بیان احساسات خود بدون ترس از قضاوت یا تنبیه احساس راحتی می کند. یک گفتگوی باز ایجاد کنید تا بتوانند در مورد ناامیدی ها و نگرانی های خود صحبت کنند.
10. از واکنش بیش از حد خودداری کنید: اگر کودک شما فحش می دهد، از واکنش بیش از حد یا توجه بیش از حد به رفتار خودداری کنید. در عوض، با آرامش قوانین را به آنها یادآوری کنید و تمرکز آنها را به زبان مناسب تری هدایت کنید.
11. آموزش مهارت‌های ابراز وجود: به کودک خود کمک کنید تا مهارت‌های قاطعیت را توسعه دهد تا نیازها و مرزهای خود را به طور موثر و بدون توسل به کلمات ناسزا بیان کند.
12. خواندن را تشویق کنید: خواندن کتاب با فرزندتان می‌تواند او را در معرض انواع واژگان قرار دهد و به او کمک کند تا طیف وسیع‌تری از مهارت‌های زبانی را توسعه دهد.
13. گوش دادن فعال را تمرین کنید: برای گوش دادن فعالانه به نگرانی‌ها و ناراحتی‌های فرزندتان وقت بگذارید. با دقت، می توانید به مسائل اساسی که ممکن است در رفتار فحش دادن آنها کمک کند، رسیدگی کنید.
14. از والدین دیگر حمایت بخواهید: با والدین دیگری که ممکن است چالش‌های مشابهی را تجربه کرده‌اند ارتباط برقرار کنید. به اشتراک گذاری تجربیات و استراتژی ها می تواند بینش و پشتیبانی ارزشمندی را ارائه دهد.
15. از تنبیه‌های سخت بپرهیزید: در حالی که عواقب آن ضروری است، از تنبیه‌های بیش از حد سخت یا تنبیهی که ممکن است رابطه شما با فرزندتان را تیره کند، اجتناب کنید.
16. صبور باشید: تغییر رفتار زمان بر است، بنابراین در مورد پیشرفت فرزندتان صبور باشید. در طول مسیر پیروزی های کوچک را جشن بگیرید.
17. تکنیک های خودکنترلی را تشویق کنید: به کودک خود تکنیک هایی را برای مدیریت خشم و ناامیدی، مانند تمرینات تنفس عمیق یا شمردن تا ده قبل از پاسخ دادن، آموزش دهید.
18. جایگزین‌هایی برای کاهش استرس ارائه دهید: به فرزندتان کمک کنید راه‌های سالمی برای مدیریت استرس پیدا کند، مانند درگیر شدن در فعالیت بدنی، تمرین تمرکز حواس یا گوش دادن به موسیقی آرام‌بخش.