چگونه علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) را بشناسیم
شناخت علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) برای مداخله زودهنگام و مدیریت موثر بسیار مهم است. ADHD یک اختلال عصبی رشدی است که با الگوهای مداوم بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود که به طور قابل توجهی بر عملکرد و رشد روزانه تأثیر می گذارد. در حالی که در درجه اول کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد. در اینجا پنج مرحله برای کمک به تشخیص علائم ADHD وجود دارد:
مرحله 1: با علائم آشنا شوید درک علائم ADHD برای شناخت آنها در افراد ضروری است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، معیارهای تشخیص ADHD را مشخص می کند. طبق DSM-5، علائم به دو دسته تقسیم می شوند: بی توجهی و بیش فعالی/تکانشگری.
مرحله 2: الگوهای رفتاری را مشاهده کنید مشاهده الگوهای رفتاری در طول زمان می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد اینکه آیا یک فرد ممکن است ADHD داشته باشد ارائه دهد. به دنبال الگوهای ثابت بی توجهی، بیش فعالی و تکانشگری باشید که در محیط های مختلف مانند خانه، مدرسه یا محل کار رخ می دهد. این رفتارها باید بیشتر و شدیدتر از آنچه که معمولاً در افراد در سن یا مرحله رشد مشابه مشاهده می شود، باشد.
مرحله 3: شروع و مدت زمان را در نظر بگیرید علائم ADHD باید قبل از سن 12 سالگی وجود داشته باشد و حداقل به مدت شش ماه ادامه داشته باشد تا معیارهای تشخیصی برآورده شود. ارزیابی اینکه آیا این رفتارها به طور مداوم در دوران کودکی وجود داشته اند یا اخیراً ظهور کرده اند، مهم است.
مرحله 4: ارزیابی اختلال علائم ADHD باید به طور قابل توجهی عملکرد فرد را در زمینه های مختلف زندگی، مانند عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی، یا موفقیت شغلی، مختل کند. به دنبال مشکلات در سازماندهی وظایف، تکمیل تکالیف، پیروی از دستورالعمل ها یا حفظ تمرکز باشید.
مرحله 5: به دنبال ارزیابی حرفه ای باشید اگر مشکوک هستید که فردی ممکن است ADHD داشته باشد، ضروری است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا یک ارائه دهنده سلامت روان واجد شرایط مشورت کنید. آنها با در نظر گرفتن سابقه پزشکی، نقاط عطف رشد و مشاهدات رفتاری، یک ارزیابی جامع انجام خواهند داد. متخصصان ممکن است از ابزارهای مختلف ارزیابی و مصاحبه برای تشخیص دقیق استفاده کنند.
31 نکته برای شناخت علائم ADHD:
- علائم بی توجهی
- مشکل در حفظ توجه روی کارها یا فعالیت ها
- اشتباهات بی دقتی مکرر
- مشکل برای پیگیری دستورالعمل‌ها یا تکمیل وظایف
- به راحتی توسط محرک های خارجی پرت می شود
- فراموشی و از دست دادن موارد مهم
- علائم بیش فعالی
- هوووووووووووووووووو شدنو شدن یا چرخیدن مداوم
- مشکل در نشستن در موقعیت‌های مناسب
- حرف زدن بیش از حد یا قطع حرف دیگران
- بی قراری و همیشه “در حال حرکت”
- ناتوانی در شرکت در فعالیت های اوقات فراغت آرام
- علائم تکانشگری
- عمل کردن بدون فکر کردن به عواقب آن
- مشکل در انتظار نوبت یا تاخیر در رضایت
- قبل از اینکه سؤال کامل شود پاسخ‌ها را محو کنید
- قطع کردن یا دخالت در گفتگوها یا فعالیت های دیگران
- تصمیم گیری تکانشی و رفتارهای ریسک پذیر
- شرایط همزیستی
- بیش‌فعالی اغلب با شرایط دیگری مانند ناتوانی‌های یادگیری، اختلالات اضطرابی، افسردگی یا اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) همراه است. وجود این شرایط ممکن است تشخیص را پیچیده تر کند و نیاز به ارزیابی بیشتری داشته باشد.
- تفاوت های مربوط به سن
- تظاهرات علائم ADHD ممکن است بسته به سن متفاوت باشد. کودکان خردسال ممکن است رفتارهای بیش فعال و تکانشی بیشتری از خود نشان دهند، در حالی که نوجوانان و بزرگسالان ممکن است علائم عمدتاً بی توجه نشان دهند.
- تفاوت های جنسیتی
- در پسران بیشتر از دختران مبتلا به ADHD تشخیص داده می شود، اما این ممکن است به دلیل تفاوت در تظاهرات علائم باشد تا شیوع واقعی. دختران مبتلا به ADHD تمایل دارند علائم درونی بیشتری از خود نشان دهند و ممکن است نادیده گرفته شوند یا اشتباه تشخیص داده شوند.
- تاریخچه خانواده
- بیش فعالی دارای یک جزء ژنتیکی است، بنابراین سابقه خانوادگی این اختلال احتمال ابتلای فرد به ADHD را افزایش می دهد. از بستگان نزدیکی که مبتلا به A تشخیص داده شده اند، آگاه باشیدDHD یا علائم مشابهی را نشان می دهند.
- چالش های آموزشی
- کودکان مبتلا به ADHD اغلب به دلیل مشکلات در توجه، سازماندهی و تکانشگری از نظر تحصیلی دچار مشکل می شوند. در مدرسه به دنبال نشانه هایی از موفقیت، عملکرد ناسازگار، یا مشکلات رفتاری باشید.
- مشکلات اجتماعی
- افراد مبتلا به ADHD ممکن است در تعاملات و روابط اجتماعی با چالش هایی مواجه شوند. آنها ممکن است در نوبت گرفتن، حفظ روابط دوستانه یا درک نشانه های اجتماعی مشکل داشته باشند. به دنبال الگوهای طرد اجتماعی یا انزوا باشید.
- اختلال عاطفی
- بی نظمی عاطفی در افراد مبتلا به ADHD رایج است که منجر به نوسانات خلقی، تحریک پذیری و مشکل در مدیریت ناامیدی می شود. مراقب طغیان‌های عاطفی باشید که متناسب با موقعیت نیست.
- مشکلات خواب
- بسیاری از افراد مبتلا به ADHD مشکلات خواب مانند بی خوابی یا خواب بی قرار را تجربه می کنند. به الگوهای خواب نامنظم یا شکایت از مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب توجه کنید.
- نقص عملکرد اجرایی
- کارکردهای اجرایی شامل فرآیندهای شناختی درجه بالاتری هستند که مسئول برنامه ریزی، سازماندهی و خودتنظیمی هستند. افراد مبتلا به ADHD اغلب با نقایص عملکرد اجرایی دست و پنجه نرم می کنند که منجر به مشکلاتی در مدیریت زمان، اولویت بندی و حل مسئله می شود.
- درک زمان مختل
- افراد مبتلا به ADHD ممکن است احساس تحریف شده ای از زمان داشته باشند که تخمین مدت زمان انجام وظایف یا رعایت برنامه ها را دشوار می کند. آنها ممکن است اغلب زمان مورد نیاز برای فعالیت ها را دست کم بگیرند.
- فراموشی و بی نظمی
- فراموشی مکرر و بی نظمی از علائم بارز ADHD هستند. افراد ممکن است برای ردیابی دارایی ها، گم کردن وسایل مهم، یا فضاهای زندگی نامرتب و به هم ریخته مشکل داشته باشند.
- اختلال در توجه به جزئیات
- مشکلات در حفظ توجه و توجه به جزئیات می تواند منجر به اشتباهات بی دقتی در فعالیت های تحصیلی، کاری یا روزانه شود. افراد ممکن است با تصحیح، پیروی دقیق دستورالعمل‌ها یا تکمیل دقیق کارها مشکل داشته باشند.
- رویاپردازی و سرگردانی ذهن
- خیالبافی بیش از حد و سرگردانی ذهن در افراد مبتلا به ADHD رایج است. آنها ممکن است در فکر فرو رفته یا درگیر مکالمات یا کارهایی که به اندازه کافی محرک نیستند مشکل داشته باشند.
- کنترل ضربه ضعیف
- تکانشگری یکی از علائم اصلی ADHD است که منجر به رفتارهای تکانشی و خودکنترلی ضعیف می شود. افراد ممکن است بدون در نظر گرفتن عواقب آن بر اساس خواسته های فوری عمل کنند یا درگیر رفتارهای مخاطره آمیز شوند.
- مشکل با انتقال
- افراد مبتلا به ADHD اغلب با انتقال بین وظایف، فعالیت ها یا محیط ها دست و پنجه نرم می کنند. هنگامی که از آنها خواسته می شود تمرکز خود را تغییر دهند، ممکن است به راحتی ناامید شوند یا مقاومت نشان دهند.
- تاخیر و مدیریت ضعیف زمان
- مشکلات مدیریت زمان و اهمال کاری در میان افراد مبتلا به ADHD رایج است. آنها ممکن است برای شروع کارها، اولویت بندی فعالیت ها، یا رسیدن به ضرب الاجل تلاش کنند.
- حساسیت بیش از حد به محرک ها
- برخی از افراد مبتلا به ADHD ممکن است به محرک های حسی مانند سر و صدا، نور یا لمس حساس باشند. ممکن است به راحتی تحت تأثیر عوامل محیطی قرار بگیرند یا حواسشان پرت شود.
- اختلال در حافظه کاری
- حافظه کاری به توانایی نگهداری و دستکاری اطلاعات در ذهن برای مدت کوتاهی اشاره دارد. افراد مبتلا به ADHD اغلب با حافظه فعال مشکل دارند که منجر به فراموشی و مشکلات پیروی از دستورالعمل های چند مرحله ای می شود.
- رفتارهای ریسک پذیر
- نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است رفتارهای پرخطری مانند سوء مصرف مواد، رانندگی بی احتیاطی، یا هزینه های تکانشی داشته باشند. این رفتارها می تواند پیامدهای منفی قابل توجهی داشته باشد.
- بی نظمی مزمن
- بی نظمی مزمن یکی از ویژگی های رایج ADHD است. افراد ممکن است با حفظ فضاهای مرتب، سازماندهی وسایل، یا ایجاد برنامه های روزمره مشکل داشته باشند.
- مشکلات خودانگیختگی
- افراد مبتلا به ADHD اغلب با خودانگیختگی و شروع کارهایی که علاقه یا پاداش فوری ندارند، دست و پنجه نرم می کنند. آنها ممکن است برای درگیر ماندن به درخواست‌ها یا مشوق‌های خارجی نیاز داشته باشند.
- اختلال در تنظیم عاطفی
- مشکلات تنظیم عاطفی در افراد مبتلا به ADHD رایج است که منجر به نوسانات خلقی، طغیان های عاطفی و مشکل در مدیریت ناامیدی یا خشم می شود.
- توجه ضعیف به مکالمات
- افراد مبتلا به ADHD ممکن است در حفظ تمرکز در طول مکالمه مشکل داشته باشند، که منجر به وقفه های مکرر یا درک کامل آنچه دیگران می گویند.
- فوکوس بیش از حد
- در حالی که ADHD با بی توجهی مشخص می شود، افراد مبتلا به این عارضه می توانند دوره هایی از تمرکز بیش از حد را نیز تجربه کنند، جایی که به شدت جذب یک کار مورد علاقه می شوند. این تمرکز بیش از حد می تواند معطوف کردن توجه به مسئولیت های دیگر را چالش برانگیز کند.
- اختلال در حس جهت گیری
- برخی از افراد مبتلا به ADHD ممکن است با جهت گیری فضایی مشکل داشته باشند و در پیمایش اطراف خود یا پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشند.
- مشکل در شروع کار
- شروع کارها می تواند به ویژه برای افراد مبتلا به ADHD چالش برانگیز باشد. آنها ممکن است در شروع کار با تأخیرهای قابل توجهی مواجه شوند یا برای شروع به درخواست های خارجی نیاز داشته باشند.
- سطح انرژی بالا
- بیش فعالی یکی از علائم اصلی ADHD است که منجر به افزایش سطح انرژی و بی قراری می شود. افراد ممکن است دائما در حال حرکت باشند یا برای مدت طولانی در یک جا نشستن مشکل داشته باشند.
- انسجام در میان تنظیمات
- یکی از جنبه‌های کلیدی تشخیص ADHD، مشاهده الگوهای ثابت علائم در محیط‌های مختلف، مانند خانه، مدرسه، محل کار یا محیط‌های اجتماعی است. این سازگاری به تمایز ADHD از عوامل موقعیتی کمک می کند.
توجه به این نکته ضروری است که وجود این علائم و نشانه ها به طور قطعی نشان دهنده ADHD نیست. یک ارزیابی حرفه ای برای تشخیص دقیق ضروری است.
3 انتشارات مرجع معتبر برتر:
- انجمن روانپزشکی آمریکا (APA): DSM-5 که توسط APA منتشر شده است، معیارها و دستورالعمل های تشخیصی را برای اختلالات سلامت روان از جمله ADHD ارائه می دهد. به طور گسترده ای به عنوان مرجع معتبر برای تشخیص بیماری های روانپزشکی شناخته شده است.
- مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC): CDC اطلاعات جامعی در مورد ADHD، از جمله تحقیقات، آمار و منابع برای والدین، مربیان، و متخصصان مراقبت های بهداشتی ارائه می دهد. وب سایت آنها دستورالعمل ها و توصیه های مبتنی بر شواهد را ارائه می دهد.
- موسسه ملی سلامت روان (NIMH): به عنوان یک موسسه تحقیقاتی پیشرو، NIMH اطلاعات ارزشمندی در مورد ADHD، از جمله آخرین یافته های تحقیقاتی، گزینه های درمانی، و منابع آموزشی ارائه می دهد. هدف آنها انتشار اطلاعات دقیق و به روز برای بهبود درک و مدیریت اختلالات سلامت روان است.
لطفاً توجه داشته باشید که اگرچه این منابع بسیار معتبر هستند، همیشه مهم است که با متخصصان مراقبت های بهداشتی یا ارائه دهندگان سلامت روان واجد شرایط برای مشاوره و ارزیابی شخصی مشورت کنید.
