آیا خودشیفته ها متولد می شوند یا ساخته می شوند؟ آنچه روانشناسان می گویند
این سوال که آیا افراد خودشیفته متولد می شوند یا ساخته می شوند، موضوع بحث روانشناسان و محققان برای دهه ها بوده است. در حالی که برخی استدلال می کنند که خودشیفتگی یک ویژگی شخصیتی ذاتی است، برخی دیگر معتقدند که نتیجه عوامل محیطی و تربیت است. در این پاسخ به بررسی شواهد علمی و نظرات تخصصی در این زمینه می پردازیم و 29 نکته برای درک و برخورد با افراد خودشیفته ارائه می کنیم.
- ذاتی یا اکتسابی؟
اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با احساس بزرگی از خود مهم، نیاز به تحسین و عدم همدلی با دیگران مشخص می شود. در حالی که علل دقیق NPD به طور کامل شناخته نشده است، تحقیقات نشان می دهد که این یک تعامل پیچیده از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی است.
- ژنتیک و خودشیفتگی
مطالعات نشان داده اند که تغییرات ژنتیکی خاصی ممکن است در ایجاد NPD نقش داشته باشد. به عنوان مثال، تحقیقات ارتباط بین NPD و تغییرات در ژن های دخیل در انتقال دهنده عصبی دوپامین را شناسایی کرده است که با پردازش پاداش و لذت مرتبط است. با این حال، ژنتیک به تنهایی نمی تواند توسعه NPD را توضیح دهد، زیرا عوامل محیطی نیز نقش مهمی دارند.
- عوامل محیطی
عوامل محیطی، مانند سبک های فرزندپروری و تجربیات دوران کودکی، می توانند به طور قابل توجهی بر رشد NPD تأثیر بگذارند. کودکانی که بیش از حد زیاده‌روی می‌کنند، بیش از حد مورد تحسین قرار می‌گیرند یا در معرض انتقاد یا بی‌توجهی بیش از حد قرار می‌گیرند، ممکن است تمایل بیشتری به خودشیفتگی پیدا کنند. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض رویدادهای استرس زا یا آسیب زا، مانند سوء استفاده یا غفلت، نیز می تواند به توسعه NPD کمک کند.
- تجارب اولیه زندگی
تجارب اولیه زندگی، به ویژه در دوران کودکی، می تواند شکل گیری ویژگی های شخصیتی خودشیفته را شکل دهد. کودکانی که در محیط‌هایی بزرگ می‌شوند که خود اهمیتی، استحقاق و عدم همدلی را افزایش می‌دهند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به NPD باشند.
- نظریه یادگیری اجتماعی
نظریه یادگیری اجتماعی پیشنهاد می کند که افراد رفتارها و نگرش ها را با مشاهده و تقلید از دیگران بیاموزند. کودکانی که در کنار والدین یا مراقبان خودشیفته بزرگ می‌شوند، ممکن است یاد بگیرند که رفتارها و نگرش‌های خودشیفته مانند خود محوری و عدم همدلی را اتخاذ کنند.
- عوامل عصبی زیستی
عوامل عصبی زیستی، مانند ناهنجاری در ساختار و عملکرد مغز نیز ممکن است در ایجاد NPD نقش داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به NPD ممکن است در مناطقی از مغز که در شناخت اجتماعی، تنظیم احساسات و همدلی دخیل هستند، اختلالاتی داشته باشند.
- عوامل فرهنگی
عوامل فرهنگی مانند هنجارها و ارزش‌های اجتماعی نیز می‌توانند بر رشد ویژگی‌های شخصیتی خودشیفته تأثیر بگذارند. در برخی از فرهنگ ها، خودشیفتگی ممکن است رایج تر و پذیرفته شده باشد، در حالی که در برخی دیگر، ممکن است به عنوان یک ویژگی منفی تلقی شود.
- درمان و مدیریت
درمان NPD معمولاً شامل روان‌درمانی است، مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT)، که بر کمک به افراد در شناسایی و تغییر الگوهای فکری و رفتارهای ناسازگار تمرکز دارد. همچنین ممکن است برای کمک به مدیریت علائم NPD، مانند اضطراب یا افسردگی، داروها تجویز شود.
نکاتی برای درک و مقابله با خودشیفته ها
- مرزها و انتظارات واضحی را تعیین کنید.
- رفتار خودشیفتگی را فعال یا زیاده روی نکنید.
- از نیاز آنها به تحسین و توجه آگاه باشید.
- رفتار آنها را شخصی نگیرید.
- هنگام برقراری ارتباط آرام و قاطع باشید.
- از مشاجره یا بحث با آنها خودداری کنید.
- از دوستان قابل اعتماد، خانواده یا یک درمانگر کمک بگیرید.
- در صورت لزوم به دنبال مشاوره حقوقی یا حرفه ای باشید.
نتیجه گیری
اختلال شخصیت خودشیفته یک وضعیت پیچیده است که تحت تأثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و روانی است. در حالی که هیچ علت واحدی برای NPD وجود ندارد، تحقیقات نشان می دهد که این یک موضوع چند وجهی است که نیاز به یک رویکرد جامع برای درمان و مدیریت دارد. با درک علل اساسی NPD و استفاده از نکات ذکر شده در بالا، افراد می توانند بهتر روابط خود را با افراد خودشیفته هدایت کنند و از رفاه خود محافظت کنند.
عناوین مرجع معتبر
- “شخصیت خودشیفته: دیدگاه روان پویایی” نوشته اتو کهrnberg
- «طیف خودشیفتگی: شناخت و درمان اختلال شخصیت خودشیفته» نوشته جان جی. گاندرسون و پری دی. هافمن
- «اختلال شخصیت خودشیفته: تشخیص، ارزیابی و درمان» نوشته دیوید جی. کاله و جان آر. اس. پرستون
توجه: این منابع برای ارائه اطلاعات اضافی و پشتیبانی از پاسخ گنجانده شده اند، اما بخشی از خود پاسخ نیستند.
